Uczestniczyłem (jako przedstawiciel Rady Osiedla Siedlce) w obradach Komisji Edukacji Rady Miasta Gdańska. Temat przewodni obrad: likwidacja placówek oświatowych na terenie Gdańska. Największe emocje wywołało zamknięcie Zespołu Szkół Budowlano Architektonicznych przy ul. Powstańców Warszawskich 25. Po wysłuchaniu argumentów obu stron, po rozmowach z nauczycielami i uczniami szkoły oraz po przeczytaniu korespondencji pomiędzy urzędnikami a stroną społeczną, jestem przekonany, że władze miasta popełniają ogromny błąd, za który przyjdzie zapłacić nam wszystkim.

Kiedy wiele lat temu podejmowałem naukę w VII Liceum Ogólnokształcącym im. Józefa Wybickiego, mówiło się już o planach likwidacji placówki. W połowie mojej drugiej klasy, plany zaczęto realizować i w szkole zapanowała rewolucyjna atmosfera. Perspektywa przenosin jest zawsze trudna i problematyczna, zarówno dla uczniów, jak i nauczycieli. Wtedy akurat skończyło się dobrze, gdyż "siódemce" udało się przetrwać jeszcze kilka lat, choć i tak nie uratowało to szkoły w dawnym kształcie i przenosiny z Oruni na Chełm stały się w końcu faktem. Niestety ucierpieli na tym nie tylko uczniowie, ale i nauczyciele.

Likwidacja ZSBA poczyni o wiele większe spustoszenia. Wszystkie zainteresowane strony, łącznie z Z-ca dyrektora Wydziału Edukacji Jerzym Jasińskim i Przewodniczącym Komisji Edukacji Rady Miasta Wojciechem Błaszkowskim , przyznają, że jest to placówka wyjątkowa. O rodzicach, pedagogach i samych uczniach korzystających z placówki nie wspominam.

Dlaczego szkoła, której wychowankowie osiągają znaczące sukcesy w nauce, na egzaminach i w konkursach na terenie całego kraju, musi zniknąć? Czy oszczędności usprawiedliwiają cięcia na oślep?

Kilka faktów odnośnie Zespołu Szkół Budowlano Architektonicznych:

- Wychowankowie szkoły osiągają wyjątkowo wysokie wyniki matur i egzaminów zawodowych. Dotyczy to zwłaszcza uczniów, którzy uzyskiwali średnie i niższe niż średnie wyniki w okresie edukacji gimnazjalnej. Oznacza to, że ZSBA wyciąga w górę "słabszych" uczniów, a więc spełnia jedno z głównych zadań edukacji publicznej - wyrównuje szanse życiowe, wyposaża w wiedzę i umiejętności, niweluje nierówności. Przykład - w 2010 roku do egzaminu zawodowego przystąpiło 91% uczniów!

- Wbrew temu co twierdzą urzędnicy liczba kandydatów do nauki w ZSBA zwiększa się. Realnie mniejsza liczba uczniów jest wynikiem działań miasta, które na przestrzeni lat zamyka kolejne oddziały w szkole.

- Szkoła wdraża innowacyjne metody nauczania, w tym program pedagogiczny z matematyki w ostatnim roku (w czasie gdy matematyka znów zaczyna być traktowana z należytym szacunkiem, patrz - przywrócenie tego przedmiotu jako obowiązkowego na egzaminie maturalnym).

Na koniec sprawa wzbudzająca największe kontrowersje.
Na posiedzeniu Komisji Edukacji padło wiele słów o potrzebie odpowiedzialności, oszczędzania, wstrzemięźliwości finansowej (w czasie gdy radni dyskutowali, na zewnątrz trwał głośny protest uczniów Zespołu Szkół z hasłem przewodnim "Najpierw człowiek, potem zyski") . To zrozumiałe, bo przecież istotnie miasto cierpi na brak środków. Jeżeli zbyt optymistyczne rachuby odnośnie kosztów budowy Tunelu pod Martwą Wisłą (którego finansowanie ze środków unijnych stoi pod znakiem zapytania) okażą się fałszywe, wszyscy będziemy musieli zacisnąć pasa. Zgoda. Wobec tego jednak, dlaczego w poprzednich latach ZSBA uzyskała dofinansowanie z budżetu miasta na remont sali gimnastycznej (wraz z zapleczem sportowym, rok 2010), remont i doposażenie siłowni, budowę sali kinowej i stworzenie sieci bezprzewodowego internetu? Po co to wszystko, skoro rok później zostaje podjęta decyzja o likwidacji placówki? Teren trafi w ręce developerów i wkrótce powstanie tam jakaś prywatna inicjatywa. Wygląda więc na to, że pieniądze podatnika poszły w przysłowiowe błoto (lub - co gorsze - z inwestycji publicznych skorzystają podmioty prywatne). Ciężko mówić o oszczędnościach w kontekście tak doraźnych i bezsensowych działań. Czy warto w tej sytuacji zaprzepaszczać poprzednie wydatki? Bo jakoś nie podejrzewam urzędników o plany przeniesienia uczniów do innej placówki wraz z salą gimnastyczną, czy kinową...

Jaki więc los czeka ZSBA? Wydawać by się mogło, że klamka zapadła. Wiceprezydent Kamińska na spotkaniach ws. zamykanych szkół twierdzi, że miasto nie wycofa się ze swoich planów - bez wyjątków. Myślę jednak, że warto walczyć ze złymi decyzjami. Los szkoły przesądzi ostatecznie sesja RM 30 lipca.

Jakiś polityk wspomniał kiedyś o swoich trzech głównych tezach programowych - edukacja, edukacja, edukacja. Gdańsk zbyt często zapomina o prostocie i prawdziwości tego hasła.